De Dover Demon is een wezen dat tot drie maal is verschenen in het dorp Dover, Massachusetts. Men speculeert nog steeds of het een aliën of het resultaat van een experiment als een mens of alien hybride. Anderen suggereren dat het beest van een andere dimensie komt.
Uiterlijk en karakter[]
De Dover Demon heeft een groot watermeloen-vormig hoofd met gloeiende oranje ogen, lange dunne armen en benen met magere vingers. Er wordt gezegd dat het kaal is, met een ruwe vleeskleurige huid. Ooggetuigen zeggen dat de Dover Demon geen neus, oren of een mond heeft. De Dover Demon heeft geen haar op zijn perzikkleurige huid, met een ruwe huid "als nat schuurpapier". Hij is ongeveer 90 centimeter lang en maakt een bloedstollend geluid dat klinkt als de schreeuw van een havik gecombineerd met het gesis van een slang.
Waarnemingen[]
Bill Barlett, Kike Mazzocca en Andy Brodie[]
Op 21 april 1977 reden Bill Barlett, Kike Mazzocca en Andy Brodie om half 11 's avonds naar het noorden over Farm Street. Barlett, de bestuurder, zag iets kruipen langs een lage muur van losse stenen aan de linkerkant van de weg. Eerst dacht hij dat het een hond of een kat is, tot de koplampen op het dier schenen. Het figuur zou langzaam zijn hoofd naar het licht keren en twee grote, glazige ogen zonder pupillen weerkaatsen in het licht als twee oranje knikkers".
Helaas had geen van Bartlett's vrienden het wezen gezien. De waarneming duurde slechts enkele seconden en voor Bartlett iets kon zeggen was de auto al voorbij het wezen. "Ik nam die hoek van 45 graden, welke erg snel is. Ik zei tegen mijn vrienden: 'Zagen jullie dat?' En zij zeiden: 'Nee, beschrijf het.' Toen ik dat deed zeiden ze: 'Ga terug! Ga terug!'. En ik zei: 'Absoluut niet.' Als je zoiets zien, wil je niet blijven kijken om te zien wat het gaat doen".
"Uiteindelijk hadden ze me overgehaaldom terug te gaan en Mike leunde uit het raam en schreeuwde: 'Kom op, beest!' En ik zei: 'Stop daarmee!' Andy schreeuwde: 'Ik wil je zien!' " Maar het wezen was weg. Bartlett zette zijn vrienden af en ging naar zijn huis in Walpole Street. Zichtbaar overstuur liep hij naar binnen waarna zijn vader aan hem vroeg wat er was. Bartlett vertelt het verhaal en beschreef wat hij zag.
John Baxter[]
Daarna maakte het wezen nog een verschijning. Rond middernacht verlaat de 15-jarige John Baxter het huis van zijn vriendin Cathy Cronin op Miller Hill Road om naar huis te gaan. Een half uur later ziet hij iets op hem af komen. Omdat het een klein figuur was, nam Baxter aan dat het een bekende is van hem, M.G. Bouchards, die in de straat woont. Baxter roept naar de figuur maar kreeg geen antwoord. hij en het figuur liepen steeds dichter naar elkaar tot het figuur uiteindelijk stopte. "M.G., ben jij dat?" riep Baxter, maar kreeg geen antwoord. Hij en de figuur bleven naderen tot het figuur stopte, waarna Baxter het voorbeeld volgde.
Om een beter zicht te krijgen op de mysterieuze figuur zette Baxter een stap dichterbij, maar het figuur vluchtte in een geultje aan de zijkant van de weg. Toen de jongeman in de geul keek zag hij de silhouet van een wezen op ongeveer 9 meter afstand. Zijn voeten waren rond een steen 'gevouwen'en het lichaam deed Baxter denken als die van een aap. Zijn twee lichtgevende ogen keken Baxter doordringen aan waardoor hij zich ongemakkelijk begon te voelen. Realiserend dat hij nog nooit zoiets had gezien, deinsde hij voorzichtig achteruit waarna hij vluchtte naar de straat bij de kruising van Farm Street. Een voorbijrijdend koppel pikte de jongen op en brachten hem naar huis. De volgende dag vertelde hij zijn verhaal aan de 18-jarige Will Taintor.
Will Taintor[]
Rond middernacht reed Taintor de 15-jarige Abby Brabham naar huis. Toen ze voorbij Springdale Avenue reden zag Brabham iets in het licht van de koplampen. Het was een beest dat op alle vier zijn poten kroop, zijn hoofd gericht naar de auto. Hoewel hij het wezen een klein moment heeft gezien, kon Taintor een neuwkeurige beschrijving van het wezen afleggen. Hij had een dun en aapachtig lichaam, maar zijn hoofd was abnormaal groot, zonder neus, oren of mond. Het zou geen haar hebben op zijn beige lichaam. Het gezicht was lichter dan de rest van zijn lichaam en zijn ogen hadden een groenige gloed. Taintor hield voet bij stuk bij dit verhaal, zelfs nadat onderzoekers hem vertelden dat de ogen van het wezen dat Baxter had gezien oranje waren.
Doodsbang dwong Brabham Taintor weg te rijden. Taintor zei dat pas nadat hij gevlucht was terug moest denken aan het verhaal van Baxter. Zijn eigen ontmoeting was zo kort dat hij het vergeten zou zijn, mits Brabham er niet was. Hij vroeg haar het figuur te beschrijven en stelde misleidende vragen over het wezen om te kijken of zij de waarheid sprak, maar Brabham hield voet bij stuk.
Onderzoek en theorieën[]
De theorie dat de jongeren slachtoffer waren van een practical joke is ondenkbaar, aangezien het onmogelijk is om een levensecht bewegende 'demoon' te maken zoals beschreven is. Een andere theorie is dat de Demon familie is van een wezen is, welke alleen bekend is bij de Cree indianen uit het oosten van Canada, als de Mannegishi, zoals Sigurd Olson, de schrijver van de "Listening Post" beweert. De Mannegishi zouden "kleine mensen met ronde hoofden en geen neuzen die leven om reizigers beet te nemen. De kleine wezens hebben lange spinachtige poten, armen met 6 vingers en leven tussen de stenen in stroomversnellingen".
De theorieën van Coleman[]
Op 28 april bezocht Coleman, die toen nog woonde in het naburige Needham, de Dover Country Store waar een medewerkster, Melody Fryer, hem vertelde over Barlett's ontmoeting en de schets. Zij beloofde hem een kopie en twee dagen later ontving hij 2 tekeningen. De volgende dag ondervraagde Coleman Barlett. Op 3 mei ondervroeg hij Baxtor en Brabham en op de 5e met Taintor.
Twee weken later vroeg Coleman Walter Webb, van het Aerial Phenomena Research Organization, Jospeph Nyman van het Mutual UFO Network en Ed Fogg van de New England UFO Study Group om deel te nemen aan het onderzoek. Hoewel geen van de getuigen een UFO hebben gezien die betrekking zou kunnen hebben met de Dover Demon, zijn de ufologen er van overtuigd dat het uiterlijk van het wezen verband houdt met mensachtige wezens die worden geassocieerd met UFO's. Men weet nog niet of de Dover Demon een hoax was of niet. De onderzoekers sluiten niets uit, maar ze hebben twijfels. Er is niets te vinden in het achtergrond van de jongeren dat betrekking zou hebben met dergelijke grappen. Webb: Geen van de vier hadden drugs gebruikt of gedronken zover we hebben uitgezocht. Geen van de waarnemers hebben poging genomen om naar de krant of de politie te gaan om hun ontmoeting bekend te maken. In plaats daarvan lekten de waarnemingen uit. Uiteindelijk geloofden de ouders van de tieners, de directeur van de hogere school, de wetenschapsdocent en andere volwassenen dat de Dover Demon geen verzinsel is, maar dat de jongeren echt 'iets' hebben gezien.
Volgens Coleman was 1977 een ongebruikelijk veelbewogen jaar voor vreemde gebeurtenissen. Waarnemingen van UFO's en vreemde wezens waren abnormaal frequent en hielden vaak verband met elkaar; deze hadden vaak verbonden plaatsen en tijdstippen. Veel van de waarnemingen van de wezens betrokken mysterieuze monsters met mensachtige vormen.
Theorieën van het internet[]
Een geheel andere theorie komt van de Unexplained Mysteries WEbsite, die suggereerd dat "zoals vele als deze waarneming, is het onwaarschijnlijk dat het een onontdekte dierensoort is, maar een genetische mutatie of een hybride. Er bestaat tevens een mogelijkheid dat wat deze mensen zagen een soort alien was, omdat de zaak vergelijkbaar is met vele andere meldingen van zulke wezens op websites over UFO-activiteiten."
Een baby-eland.
De Eyes Behind website merkt op dat Martin Kottmeyer, een expert op het gebied van UFO verhalen, beweert dat de getuigen van de Dover Demon simpelweg een baby-eland zagen en het verkeerd geïdentificeerd hadden. Loren Coleman beargumenteert deze theorie, waarin de baby-dieren verschillen, omdat er namelijk geen sporen van zijn gevonden.
In 1966 zei john Herrigan, een scepticus van het paranormale, zeiden dat sommige mensen de meldingen van de tieners serieus namen, maar later sterke twijfels trokken in hun geloofwaardigheid.
Zie ook[]
Discovery Channel heeft een documentaire over de Dover Demon: http://animal.discovery.com/videos/lost-tapes-dover-demon.html